Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z powrotem w głównej linii fabularnej, całe szczęście. Baśniowcy, pozbawieni wszelkiego rodzaju broni, za to pewni zbliżającego się zagrożenia, zmuszeni są do zwrócenia się o pomoc do najpotężniejszych członków - tytułowych Wiedźm. Nie wszystko wydaje się jednak tak oczywiste, skoro wśród tych wszystkich czarodziejów pełno jest konfliktów i spiskowania. Naprawdę świetna historia. Jeśli ktoś czyta moje opinie na temat "Baśni", być może wie, że często chwalę Willinghama za to, jak dobrze radzi sobie z drugim planem. Tutaj też jest to największą zaletą. Postaci jest naprawdę mnóstwo, niemal każda dostaje od autora czas do popisu. Jest ciekawa geneza Mrocznego, jest też prześmieszna historia Bufkina, latającej, niebieskiej małpy broniącej biura przed złymi mocami, Frau Totenkinder mocno się rozwija, a nowe twarze dostają sporo interesujących intryg i motywów. Nawet Dżepetto przestaje być tym "po prostu złym" i dostaje własny wątek! Ponadto Willingham nie daje nam zapomnieć o najgłówniejszych z głównych, od czasu do czasu podrzucając wyjątkowo ważne sytuacje z ich życia. A najlepsze w tym wszystkim jest to, że większość tych historii mocno się zazębia i współgra, ostatecznie tworząc mocną fabułę, która, mam nadzieję, dopiero się rozpoczyna. Jest sporo humoru, czuć niebezpieczeństwo, a świat "Baśni" konkretnie się rozwija. Są tajemnice z przeszłości, są zwroty akcji, są też spiski i knucia. Wszystko to składa się być może nie na najlepszy, ale zdecydowanie mój ulubiony tom tej serii. Oby tak dalej!