Adriano González León

Książka opowiada o historii jednego z rodów wenezuelskich z perspektywy kilku pokoleń, z których ostatnie reprezentuje chłopak zaangażowany w guerillę. Niestety, autor popełnił moim zdaniem kilka zasadniczych błędów: -zbyt rozbudowany wątek retrospektywny, tak naprawdę ta książka staje się opowieścią o przeszłości, a nie o partyzantce miejskiej, jak sugeruje okładka -bardzo słaby wybór sposobu opowiedzenia tego wątku, przez chaotyczne monologi starego dziadka. Wygląda na to, że czytelnik sam powinien zaznajomić się z historią tej rodziny z innego źródła, żeby zrozumieć tą książkę -migawki z życia Caracas-mogą fajnie ożywiać akcję, ale tutaj są zbyt obszerne, niektóre ciągną się przez dwie strony, przez co stają się męczące. Nasuwa mi się porównanie z niedawno przeczytanym Forsythem, który wprawdzie też wprowadza śmiało retrospekcję i dygresje, ale nie pozwala im przejąć kontroli nad powieścią.