Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka absolutnie porwała mnie, skradła moje serce, oczarowała... O nie, nie chcę jej odstawiać na półkę w bibliotece! Chcę ją mieć dla siebie! Opisy są takie piękne, takie prawdziwe, poruszające. Wiosna, lato, jesień, zima. Deszcz, słońce, śnieg. Wszystko to, wszystko da się poczuć. Ciepło, zimno. Kominek, whiskey, papierosy. Podróże autem, piknik, seks. Wszystko to jest tak pięknie opisane, tak poruszająco. Dotknęło mnie to, ah dotknęło! Czułam tę książkę całą sobą. Ale pomijając te wspaniałe, genialne, artystyczne opisy wszystkich czynności i uczuć... Same wydarzenia są poruszające! Historia Nathana, który ucieka przed dawnym życiem, przed śmiercią i pustką, przed wszystkimi nieudanymi miłościami... i znajduję w tym małym miasteczku, przyjaciela i miłość. Wcale nie łatwo czytało się o relacji Nathana z Kate, cały czas nie była pewna jak się wszystko potoczy, obawiałam się, że Nathan będzie cierpiał. A przyjaźń Nathan i Wallace, to coś tak trudnego do zrozumienia, a jednocześnie czuję się prawdziwość tej relacji. Jak ciekawie poznawało się przeszłość Wallace... Myślałam, że wszystko wiem, a tutaj zaskoczenie, autor namieszał. I to jak! Co za odkrycia wyszły na jaw... Szok! I tak strasznie żal mi Wallace, zrobił coś okrutnego, ale... Ale tak mi go żal. Nora go złamała i tak naprawdę to nienawidzę jej, bo jeśli już się "odkochała", to mogła odejść, a nie tak zniszczyć człowieka..... Smutne, strasznie smutne. Ale zakończenie książki daje nadzieję. Uwielbiam tę książkę! Daje do myślenia! Ah te opisy nadchodzącej jesieni odczułam najbardziej, bo to już koniec sierpnia, ale te słowa dały mi BARDZO do myślenia i zmieniły coś we mnie: "Spytał, o czym myśli. Odpowiedziała, że myśli o lecie i swoim ogrodzie. - Człowiek nie powinien sobie życzyć, żeby życie szybciej mijało." <3 Cieszmy się każdym dniem, każdą pogodą i każdą porą roku! Niestety nie zaznaczyłam sobie jednego cytatu, w którym Nathan mówi, że jesteśmy zaskoczeni śmiercią, a tak naprawdę to jedyna pewna rzecz i powinniśmy być zaskoczeni, gdy budzimy się rano i dane nam przeżyć kolejny dzień. CIESZMY SIĘ ŻYCIEM! "Było słonecznie i bezwietrznie. Tafla wody była nieruchoma jak szkło. Patrząc na nią, uświadamiałem sobie bezmiar nieznanych nikomu historii, które kryje w sobie wszystko na świecie, woda, ziemia, góry, niewysłowiona przestrzeń czasu. I czułem zachwyt, zdumienie i pokorę wobec tej wielkości. Zrozumiałem wtedy, że jedyne, co jest nam na tym świecie dane, to zdolność wyboru: jak kochamy, jak żyjemy, z czego rezygnujemy. I prawdę mówiąc, ostatecznie jedyne, co po nas pozostaje, to opowieści."