Polski matematyk.
W latach 1937-1939 studiował matematykę na Uniwersytecie Warszawskim. Po agresji III Rzeszy i ZSRR na Polskę, w listopadzie 1939 uciekając przed Niemcami przekroczył linię demarkacyjną niemiecko-sowiecką i przeszedł na teren okupacji sowieckiej w okolicach Szepietowa. Po krótkim pobycie we Lwowie udał się na Wołyń, w latach 1940-1941 był pracownikiem budowlanym, następnie nauczycielem w wiejskiej szkole powszechnej. Po ataku Niemiec na ZSRR zdołał ewakuować się na wschód. 1 września 1941 zmobilizowany do batalionu pracy, następnie po krótkim osadzeniu w łagrze od maja 1942 w Armii Czerwonej, w której służył do 1945. Po wojnie studiował matematykę na Uniwersytecie w Odessie, które ukończył w 1950. W 1956 udało mu się, w ramach repatriacji, wrócić po 17 latach do Polski. W latach 1956-1982 był pracownikiem naukowym w Instytucie Matematyki Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie w 1961 uzyskał stopień doktora. Od 1983 do 1984 pracownik Instytutu Matematycznego Polskiej Akademii Nauk we Wrocławiu.
W czerwcu 1977 został sygnatariuszem petycji wrocławskich naukowców w obronie aresztowanych członków i współpracowników Komitetu Obrony Robotników. W styczniu 1978 sygnatariusz deklaracji założycielskiej Towarzystwa Kursów Naukowych. Po wprowadzeniu stanu wojennego był współorganizatorem strajku na UWr. Następnie w ukryciu, po aresztowaniu Ludwika Turki do marca 1982 przewodniczący TKZ na UWr. Poszukiwany listem gończym, w sierpniu 1982 zwolniony dyscyplinarnie z pracy. 22 kwietnia 1983 skazany wyrokiem Sądu Wojewódzkiego we Wrocławiu na 1 rok więzienia w zawieszeniu na 3 lata.