Danuta Stępniewska

No i kolejna książka, do której wróciłam po ludzie tak długo nie żyją latach. To kolejna książka filar, która czytana wielokrotnie we wczesnym wieku nastoletnim, ukształtowała moje zainteresowania i estetyczną wrażliwość. Zainspirowana tym zbiorem wspomnień przeczytałam wówczas cały 'Pamiętnik matki' Marcjanny Fornalskiej i byłam pod wielkim wrażeniem historii jej życia i pokory zmieszanej z ogromną charyzmą i siłą ducha w wątłym ciele. Chciałabym do jej wspomnień wrócić, ale nigdzie tej książki nie mogę znaleźć. Pamiętam, że egzemplarz, który czytałam należał do jakiejś mojej ciotki i wtedy próbowałam go nawet podwędzić, ale się nie udało. Ciotka i książka już dawno obróciły się w pył marny, a u mnie by przetrwała (książka, nie ciotka). Mam plan, żeby w przyszłym roku pozbyć się większej części moich książkowych zbiorów. Zostawić creme de la creme w ilości... No nie... Na samą śmietankę nie jestem jeszcze gotowa, ale polecieć musi sporo. Mam potrzebę zacząć wracać tam, gdzie byłam już, a te puste książkowe kalorie, których czytanie dość mnie nadal bawi, bardzo mi w tym przeszkadzają. W każdym razie 'Kufer Kasyldy' zostaje ze mną. Ze względów sentymentalnych, bo nie wiem, czy jeszcze kiedyś znajdę w sobie przestrzeń na kolejne czytanie. Ale z ważnymi książkami jest jak z dobrymi przyjaciółmi, wystarczy o nich pomyśleć lub ich dotknąć i już się przypomina, że ich energia gdzieś w nas krąży, a nasza w nich.