Szymon Pilecki

Niezwykły zapis przejścia od dzieciństwa do dorosłości w okrutnych latach wojny. Dziennik początkowo pisany trochę naiwnym, dziecinnym językiem, z czasem staje się opowieścią dorosłego człowieka tracącego nadzieję, że los okaże się łaskawy dla małej i dużej Ojczyzny. Dziennik jest zapisem codziennych wydarzeń obserwowanych przez autora, czasem błahych opisywanych z humorem i pewną dozą lekkiej złośliwości , a czasem niezwykle drastycznych. Wstrząsający jest dla mnie fragment dziennika z opisem podróży autora pociągiem przez miejscowość Ponary koło Wilna krótko po egzekucji dokonanej tam przez hitlerowców i ich litewskich pomagierów. Dziennik zawiera sporo informacji o życiu codziennym Karaimów, Polaków i Litwinów podczas wojny, o codziennych problemach, o różnych postawach ludzi wobec ponurej rzeczywistości. Jest też świadectwem silnych związków Karaimów z Polską.