Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka Fryderyka Pappee traktuje o życiu i rządach Jana Olbrachta, jednego z synów Kazimierza Jagiellończyka, który zresztą po jego śmierci zasiadł na tronie polskim. Losy króla Jana zostały omówione od narodzin i wychowania pod bacznym okiem Jana Długosza, poprzez warcholską wyprawę w okolice Koszyc i wreszcie wybór przez radę królewską zgromadzoną na Wawelu na tron polski. Potem książka skupia się na nakreśleniu linii politycznej wytyczonej przez Jana Olbrachta, przede wszystkim względem nominacji na urzędy i polityki zagranicznej, gdzie najsilniej zaakcentowano jej południowy kierunek. Skrupulatnie omówiono szczególnie problematykę scalania Mazowsza z Polską, zaznaczając prawne podstawy działań unifikacyjnych. To za Olbrachta nastąpiło w końcu wcielenie do Korony ziemi płockiej, tego ,,klucza Mazowsza”, wchodzącego klinem między jedne i drugie Prusy. Na kartach książki przewijają się także ówczesne związki polsko-litewskie, zdawałoby się nieco rozluźnione po śmierci Kazimierza Jagiellończyka, a jednak wciąż żywe na podłożu współdziałania dyplomatycznego i militarnego zaś uwieńczone zawiązaniem unii w 1499. Omówiona została geneza i sam przebieg niefortunnej wyprawy bukowińskiej, z której bohater biografii jest powszechnie znany. Dowiadujemy się, w jaki sposób funkcjonował system bezpieczeństwa ziem kresowych, poprzedzający wdrożenie obrony potocznej i z jakimi problemami się mierzył. Autor nie omieszkał także przedstawić relacji, jakie łączyły polskiego monarchę z jego braćmi na tronach Litwy, Czech i Węgier, biskupstwa gnieźnieńskiego oraz z szukającym dla siebie apanażu Zygmuntem (późniejszym królem Polski 1506-1548). Reasumując, książka warta jest polecenia z powodu rzucenia światła na dość przygaszoną w historii popularnej postać z pocztu władców Królestwa Polskiego.