Torborg Nedreaas

Chyba na samym początku mogę od razu napisać, że książka bardzo miło mnie zaskoczyła. Bałam się, że historia widziana oczami dziecka będzie mało przekonująca, a nawet nudna. I mimo że wydarzenia, z którymi zmierza się mała Herdis mogą wydawać się mało wyróżniające, to właśnie to jak na nie reaguje, jak odkrywa otaczający świat nadaje im niezwykłego smaku. Trzeba oddać tu pokłon samej autorce, która pozwala czytelnikowi wręcz wtopić się w świat małej dziewczynki i jest to jak powrót do własnego dzieciństwa, z którego, już w dorosłości nie pamięta się wszystkiego. Zatem mogłam na powrót wrócić do tych dni i cieszyć się z dziecięcą radością wszystkim co nowe i miłe. A zarazem ze świeżym smakiem gniewu nie zgadzać się na wszystko czego nie rozumiałam z dorosłego świata. Oczywiście psychologia Herdis ukazana jest w bardzo przekonujący sposób i naturalnie. Najbardziej ujęły mnie opisy otoczenia oraz to jak Herdis zauważa muzykę w różnych elementach rzeczywistości. Ta ogromna, dziecięca wrażliwość ujęła mnie do żywego.