Polski profesor, filolog starożytnego Wschodu.
Urodził się w rodzinie chłopskiej jako ósmy z dziesięciorga dzieci.
Od 1900 do 1906 uczęszczał do miejscowej szkoły powszechnej, w 1906 trafił do Państwowego Gimnazjum Klasycznego w Gliwicach. Już wtedy zainteresował się Starożytnym Wschodem i nauczył hebrajskiego.
W 1914 rozpoczął studia na uniwersytecie we Wrocławiu, studiując filologię klasyczną, hetytologię i asyrologię. Za rozprawę "Ein Brief des Königs Hattusil von Hatti an den König Kadašman-Enhil von Babylon aus den Anfang des XIII Jahrhundert v. Chr" otrzymał tytuł doktora filozofii.
W 1929 rozpoczął studia na Filologii Starożytnego Bliskiego Wschodu na Uniwersytecie Warszawskim. W 1930 wyjechał na dalsze studia do Lipska. W 1935 habilitował się na Uniwersytecie Warszawskim w zakresie hetytologii i asyrologii, w tym samym roku został też docentem na tej uczelni. W 1949 został mianowany przez ówczesnego Prezydenta RP profesorem nadzwyczajnym Filologii Wschodu Starożytnego. W jego 85 rocznicę urodzin została wydana specjalna "Księga pamiątkowa", która została dedykowana uczonemu przez uczniów i współpracowników.
DYSKUSJE