Lech Włodarski

Polski matematyk, profesor Instytut Matematycznego Polskiej Akademii Nauk.
Ukończył studia matematyczne na Uniwersytecie Poznańskim w roku 1938. Od roku 1945 do emerytury w 1981 pracował na Uniwersytecie Łódzkim, gdzie w latach 1957-1970 pełnił funkcję kierownika Katedry Analizy Matematycznej. W latach 1945-1958 pracował również na Politechnice Łódzkiej, gdzie od 1954 roku kierował Zakładem Matematyki Ogólnej na Wydziale Chemicznym. Był także pracownikiem Instytutu Matematycznego PAN. W 1954 roku napisał rozprawę doktorską pod tytułem „Ciągłe metody limesowalności”. W latach 1953-1956 pracował na stanowisku zastępcy profesora, a od 1956 roku na stanowisku docenta. W 1963 roku uzyskał tytuł profesora. Wypromował 14 doktorów.
Był członkiem Polskiego Towarzystwa Matematycznego. Głównym obszarem jego zainteresowań była analiza funkcjonalna i jej zastosowania do teorii sumowalności. Wraz z Włodzimierzem Krysickim był współautorem popularnego podręcznika akademickiego do analizy matematycznej – "Analiza matematyczna w zadaniach".