Pierre Clostermann

Autobiograficzna praca największego asa lotniczego Wolnej Francji. Książka ma jakby trzy odsłony. Pierwsza, rzekłbym standardowa, okres do 1942, podobna nieco do tych jakie znamy z prac Arcta, Króla - to nieco sterylna wojna, bez okrucieństwa, krwi na pierwszym planie, patrzenia na poległych. Druga odsłona - lata 1944-1945, działania wsparcia lotniczego wojsk lądowych, to coś nowego dla mnie, ogromne straty aż do końca wojny powodowane główne przez obronę plot wojsk niemieckich. Tu krew dosłownie leje się, widzimy i czujemy śmierć, potworne zmęczenie pilotów, zażywanie narkotyków dla utrzymania "kondycji" (pamiętajmy autor w 1945 roku ma 24 lata). I ostatnia osłona - Algieria - część jaka nie pojawiła się w wydaniach z czasów PRL (zresztą opis pozycji też nie odnosi się do tego wydania). Reasumując - warto przeczytać by poznać prawdziwe oblicze wojny, jej okropne strony. Na koniec swoisty smaczek - krótki rozdział 50 lat później - osobiste rozliczenie się z tamtymi czasami.