Nigdy walki między ludźmi nie przybrały bardziej ostrego charakteru, jak za panowania demokracji. Przecież towarzyszący rządom demokratyczny...
Nigdy walki między ludźmi nie przybrały bardziej ostrego charakteru, jak za panowania demokracji. Przecież towarzyszący rządom demokratycznym i z nim logicznie związany ustrój kapitalistyczno-liberalny zaostrzył walkę o byt do ostateczności i rozpalił powszechną żądze pieniędzy, choćby po trupach. Co więcej, raz po raz rzucał narody przeciw sobie do bezrozumnych wojen, w których stawką istotną i często jedyną bywały interesy wielkiego kapitału, narodom na ogół obce i zazwyczaj szerokim rzeszom nie znane.
Spoza pięknej szaty renesansu wyjrzało wymalowane, zniszczone oblicze ulicznicy. Spoza uroku estetycznie wyuzdanej biesiady wychyliła się pożoga wojny światowej i groza zwierzęcej rewolucji rosyjskiej. Spoza żądzy używania życia wynurzył się ponury cień światowego kryzysu i bezrobocia. Spoza zuchwałych porywów "nadczłowieka" ukazało się widmo człowieka-maszyny, niewolnika bez duszy.
