Hans Schomburgk

Nie lubię myśliwstwa, jeśli nie chodzi w nim o zdobywanie pożywienia. Kolekcjonowanie poroży i skrzętne odnotowywanie zabitych egzotycznych zwierząt w rozkładzie to zajęcie, które uważam za chore i niegodne człowieka. Mimo to muszę się zgodzić z wyborem redakcji serii „Naokoło świata”: relacja Schomburgka z wojaży po Czarnym Lądzie to książka ciekawa i warta przeczytania. Tym bardziej, że autor dokumentuje w niej swoją własną transformację od oczarowanego ideą polowań na grubego zwierza nastolatka, poprzez łowcę zwierząt egzotycznych dla hamburskiego ogrodu zoologicznego Hagenbecka, odkrywcę i podróżnika, aż po odejście od łowów na korzyść bezkrwawych polowań z aparatem fotograficznym i kamerą filmową. A wszystko to działo się od końca XIX-go wieku do lat dwudziestolecia międzywojennego. Schomburgk był jednym z pionierów filmu przyrodniczego w tropikach i opis jego zmagań z obróbką błony fotograficznej w prymitywnych warunkach afrykańskiego buszu i dżungli jest arcyciekawy. Poczułem się nieco wynagrodzony za te opisy hekatomb słoni i odrywania zwierzęcych dzieci od ich zabitych matek w celu przetransportowania tych nieszczęsnych stworzeń do „cywilizacji”. „Tętno...” to męcząca, ale i fascynująca lektura.