Thomas Horn

Już przed lekturą domyślałem się, że "Wrota Ahrimana" nie przypadną mi do gustu. Nie jestem miłośnikiem literatury s-f, ale mimo to postanowiłem sprawdzić, cóż to za dzieło, które prez trzy lata z rzędu było na liście bestsellerów w Stanach Zjednoczonych. Jedno muszę przyznać, mianowicie powieść czyta się zadziwiająco szybko. Strona po stronie zagłębiamy się w świat stworzony przez Thomasa i Nitę Horn. A jak wiemy, im dalej w las, tym wiecej drzew. Akcja gna jak szalona, coraz trudniej ją ogarnąć. Co chwilę pojawiają sie jakieś anioły czy inny demony, jakieś hybrydy ludzi, kosmitów i zwierząt, a nawet aztecki Quetzalcoatl, który mieszka sobie w podziemiach ... Marsa i tylko czeka na otwarcie tytułowych wrót, dzięki którym będzie mógł przynieść koniec świata. Poza tym mamy wątek ze statkiem kosmicznym i Antychrystem. Jednym słowem fabularny bigos. Myślę, że fabuła tej powieści zdziwiła by samego agenta Foxa Muldera wszak jego dochodzenia w Archiwum X przy tym to pestka. Zastanawia mnie, jakim cudem to był bestseller? I to trzy lata z rzędu? Takie rzeczy chyba tylko w Ameryce. Powieść zaczyna się obiecująco. Główny bohater ucieka nocą przez las ścigany przez jakiś żołnierzy. W pewnej chwile nocną ciszę przerywa głośny rozkaz "spuścić bestię". Niestety, później jest już tylko gorzej. Miszmasz na całego. Książka bazuje na różnorakich teoriach spiskowych oraz na poglądach głoszonych przez m.in. przez pisarza Ericha von Danikena. Według nich ludzie pochodzą od kosmitów a dowodów na to można znaleźć wiele, choćby w Starym Testamencie. Goliat, który został pokonany przez Dawida, był podobno jednym z nich. Przeczytałem i jak na taki bestseller to książka jest bardzo przeciętna. Może fani s-f będą zachwyceni ale ja nie jestem. Główny bohater zadziwiająco łatwo wychodzi z opałów, a jego główny przeciwnik, agent Apol Leon, jest sztuczny i zachowuje się bardzo schematycznie. Jest wiele ciekawszych powieści i myślę, że tę można sobie z czystym sumieniem odpuścić. Nie polecam.