April Henry

Po "Uciekaj, ukryj się, walcz" sięgnęłam z czystej ciekawości, ponieważ opisem przypomniała mi "Chłopaka, który bał się być sam". Przy okazji chciałam sposobność by sprawdzić, czy April Herny poradzi sobie z tematem terroru równie dobrze jak Marieke Nijkamp. I wiecie co? Dała radę! Na początku było średnio, sposób prowadzenia narracji powiedziałabym, że jest identyczny (obie historie są przedstawione z różnych perspektyw),ale im bardziej zagłębiałam się w lekturę, tym przestało mi to przeszkadzać. Myślę, że taka forma fabuły jest dobra i sprawdzona, można z kilku różnych perspektyw przyjrzeć się dramatowi rozgrywającemu się na kartkach książki. Poza tym emocje zrobiły swoje, a wartka akcja nie pozwala czytelnikowi oderwać się od lektury. Autorka poradziła sobie nie tylko z fabułą, ale przede wszystkim ze stroną psychologiczną powieści. Bohaterowie są niezwykle żywi, pełni emocji i rozterek. Wprawdzie pojawił się jeden malutki merytoryczny błąd, ale patrząc na całość staje się on niewidocznym pyłkiem. Jeśli ktoś chciałby przeczytać powieść nawiązującą do strzelanin to polecam oba tytułu: "Uciekaj, ukryj się, walcz" oraz "Chłopak, który bał się być sam". Są one kierowane raczej do starszej młodzieży, ale dorosły też będzie nimi ukontentowany.