Brent Rollins

'I might be white, but I'm on the Black hand side' Spodziewałam się poznać jakichś undergroundowych wykonawców, którzy gdzieś mi umknęli, niestety książka głównie bazuje na pionierach rapu. Mimo to przyznam, że dowiedziałam się kilku ciekawostek. Rankingi na ogół traktowałam z przymrużeniem oka, bo nie ze wszystkimi pozycjami się zgadzałam, ale warto zwrócić uwagę na to, kiedy książka została wydana. Z dzisiejszej perspektywy wszystko wygląda trochę inaczej, coś by się chętnie pododawało (kurde, Lauryn Hill dla której wyraźnie wszyscy autorzy Ego Tripa mają - lub mieli - chore wręcz uwielbienie, to przecież nie jedyna kobieta rapu! Pamiętam, jak za dzieciaka oglądałam "Zakonnicę w przebraniu" i jak zaszokował mnie wtedy głos Lauryn...:)). Ważne jednak, że mamy na papierze zamkniętą Złotą Erę Rapu. Żyjąc w czasach cutów i follow upów tym przyjemniej wracać do starych kawałków, słuchać szumu z nagrań, odnajdywać powiązania z nowymi utworami. Swoją drogą zgadnijcie skąd się wzięło Palę majki Gurala:D Smarki też coś po polsku follow upował z jakiegoś murzyńskiego tracka, jeśli dobrze pamiętam. Książka cały czas leży na moim biurku i od weekendu do weekendu kiedy znajdę czas, włączam Pharcyde, Wu, Mos Defa; sami wiecie czego najlepiej słuchać podczas tego typu lektury. Czegoś, przy czym można się pogrążyć w klimatach, które nigdy nie wrócą. Polecam raczej świeżym słuchaczom, którzy chcą lepiej ogarnąć temat. Ja grzebałam się w rapie przez lata, zanim udało mi się w miarę wiedzę uporządkować w głowie, a jak to mawia mój chłopak - jak sobie pomyślę, ile jeszcze nieodkrytej muzyki przede mną...