Artur Wojtczak

Na samym początku napiszę, że wsparłem projekt powstania tej książki finansowo, gdyż pomysł uchwycenia 30 lat polskiej sceny techno jest szczytny i godny najwyższej pochwały. Piszę o tym nie żeby się chwalić, ale żeby czytający poniższą opinię miał, co do jej autora i jego motywacji, pełną przejrzystość. Podkreślę, że redakcji w osobach Łukasza Krajewskiego, Radka Tereszczuka i Artura Wojtczaka, przyszło się mierzyć ze sporą ilością materiału do przerobienia. Wszakże zawrzeć w jednej książce trzy dekady jest piekielnie trudno. Piszą o tym we wstępie przy okazji tłumacząc, że przyjęli model oddawania pola twórcom, muzykom i osobom z branży, żeby opowiedzieli o swoich doświadczeniach, przemyśleniach i dokonaniach. Rozumiem tę metodę, która przypomina trochę „To nie jest hip-hop”. Dzięki temu mamy możliwość zapoznania się z nieprzebraną ilością ciekawych historii, zdarzeń oraz autentycznej pasji, która wyłazi na wierzch opowiadanych historii. Nawet mi łezka w oku się zakręciła kiedy niektórzy z rozrzewnieniem wspominali pierwsze muzyczne programy obejrzane na antenie niemieckiej stacji muzycznej Viva. Warto odnotować, że nie trzeba być zapalonym miłośnikiem klubów, żeby upoić się historią (często heroiczną, czasami naiwną) i dać się wkręcić. Szczególnie, że pośród licznych rozdziałów natrafić można choćby na wywiad z Jackiem Sienkiewiczem, który naprowadza na naprawdę wyjątkowe albumy, których posłuchać warto albo na wspomnienia Wojciecha Kucharczyka z wytwórni Mik.Musik.!. Pomimo ciężkości materiału czegoś zabrakło. Mianowicie chodzi o tak potrzebną selekcję materiału, czyli redakcję. Przydałaby się, gdyż część wspomnień różnych osób się pokrywa, przywołuje te same zdarzenia albo po prostu jest łudząco podobna. W to miejsce mogłoby powstać jakieś kalendarium na przykład. Nie są to ciężkie przewiny, ale jedynie rzeczy potrzebne, aby całość lepiej się czytało. Choć klatka piersiowa i tak się ugina pod ciężarem tego tomiszcza. Dobra robota. Inne: https://www.nowamuzyka.pl/author/jaroslawszczesny/