Adam Ziemianin

Adam Ziemianin – poeta, prozaik, urodził się w Muszynie w 1948 r. Debiutował w 1975 r. zbiorem wierszy „Wypogadza się nad naszym domem”. Opublikował kilkanaście tomików, m.in. „Pod jednym dachem”, „W kącie przedziału”, „Makatka z płonącego domu”, „Ulica Ogrodowa”, „Gościniec”, „Modlitwy mojego wieku”, ostatnio „Przymierzanie peruki” (2007),„Co za szczęście!" (2008),„Chory na studnię" (2008),„Wilcze podniebienie" (2011). Od 1970 r. był członkiem grupy poetyckiej „Tylicz” działającej w Krakowie. Wiersze i opowiadania Ziemianina tłumaczono na język angielski, włoski, niemiecki i rosyjski. Otrzymał nagrodę im. Stanisława Piętaka za tom wierszy „Nasz słony rachunek” oraz nagrodę im. Anny Świrszczyńskiej za wybór wierszy „Dwoje na balkonie”. Trzykrotnie był laureatem Łódzkich Wiosen Poetyckich, zdobył główną nagrodę w konkursie im. Jana Śpiewaka. Dużą popularność przyniosły poecie wiersze śpiewane przez Elżbietę Adamiak, artystów „Piwnicy pod Baranami”, „Wolną Grupę Bukowina”, a przede wszystkim przez „Stare Dobre Małżeństwo”. Jest członkiem SPP i PEN Clubu. W 1999 r. uhonorowano go Medalem za Mistrzostwo w Sztuce, przyznawanym przez Fundację Kultury Polskiej.