Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wyjątkowa chała; autor jest dziennikarzem a nie historykiem, co niestety widać na każdym kroku. Książce w gruncie rzeczy brakuje ciągłości wywodu, a składa się ona z akapitów sprawiających wrażenie odrębnych artykułów, napisanych w sensacyjnym tonie godnym bulwarówki, jedynie powierzchownie układających się w większe całości, rzadko jednak - jeśli w ogóle - pozostających ze sobą w relacji wynikowej. Najlepszą tego ilustracją jest rozdział o francuskiej polityce kolonialnej, gdzie prezentuje się nam kilka niepowiązanych ze sobą „obrazków” - z Indochin, z Kamerunu, z Madagaskaru, z Algierii itd. Wszystkie są wyrwane z kontekstu i komponują się ze sobą jedynie bardzo luźno, żaden nie jest zarysowany szerzej ani dokładniej, ich jedyną tak naprawdę cechą wspólną jest sensacyjność. Wartość książki obniża jeszcze wyjątkowo sfuszerowane tłumaczenie, sprawiające wrażenie jakby powstawało w dużym pośpiechu i pod presją wydawcy. Jedynej wartości tej przygrubej pozycji nadają obfite i częste cytowania z dokumentów i raportów służb specjalnych, też jednak przytaczane przypadkowo i bez ładu i składu. Ogólnie, to na lekturę szkoda czasu, bo książka napisana jest w ten sposób, że nic nie da się z niej zapamiętać, a niektóre fragmenty – jak ten o aferze Dreyfusa – są wręcz niezrozumiałe i trudno wyciągnąć z nich jakąkolwiek wiedzę.