polski historyk, profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki, pułkownik WP w stanie spoczynku.

Z wykształcenia jest oficerem artylerii. Absolwent historii w Wojskowej Akademii Politycznej im Feliksa Dzierżyńskiego - 1978 (mgr - Walka komunistów polskich z ideologią i polityką ugrupowań skrajnej prawicy 1939-1944; promotor: Leon Ziaja). Doktorat obronił w 1987 w Wojskowym Instytucie Historycznym im. Wandy Wasilewskiej (Organizacja i działania bojowe Gwardii Ludowej 1942-1943; promotor: Eugeniusz Kozłowski).

Do 1996 był pracownikiem naukowym Wojskowego Instytutu Historycznego, prowadząc m.in. Pracownię Kampanii 1939 r. i Pracownię Polski Podziemnej. W latach 1997–2003 kierował Centralną Biblioteką Wojskową i był członkiem Rady Naukowej WIH, Muzeum Wojska Polskiego, Centralnej Biblioteki Wojskowej oraz Biblioteki Publicznej m. st. Warszawy. Od 2003 był dyrektorem Wojskowego Biura Badań Historycznych, do jego rozwiązania z końcem 2009 r. Jednocześnie był przewodniczącym Kolegium Redakcyjnego „Przeglądu Historyczno-Wojskowego”, a także pomysłodawcą i redaktorem naukowym rocznika „Kronika Wojska Polskiego” i członkiem Rady ds. Terminologii Wojskowej MON.