Rosyjski medyk-samouk, autor licznych publikacji o leczeniu głodówkami. Urodził się w rodzinie znanego wydawcy, Aleksieja Siergiejewicza Suworina w Sankt Petersburgu. Ukończył pedagogikę i filologię na uniwersytecie petersburskim i pracował jako dziennikarz i redaktor w piśmie "Nowoje Wriemja". Interesował się medycyną Zachodu i tradycjami leczniczymi Dalekiego Wschodu. Założył w Petersburgu wydawnictwo "Nowyj cziełowiek", w którym drukował książki o naturalnej medycynie. Wiele z tych metod wypróbowywał najpierw na sobie. Wiele uwagi poświęcał odżywianiu. Wg. niego człowiek powinien jeść to, "co mu smakuje, co jest tanie i dostępne w jego otoczeniu". Po stronie białych, jako oficer, walczył w czasie Rewolucji Październikowej, a po klęsce, ok. roku 1920 roku znalazł się w Jugosławii, gdzie wydał jedną ze swoich książek. Wydawca nie chciał płacić mu tantiem i wtrącił go do więzienia. Suworin podjął głodówkę i w jej trakcie, broniąc się sam przed sądem, wygrał sprawę. Wiele osób zaczęło się po tej sprawie leczyć u niego, także korespondencyjnie. Pod koniec lat dwudziestych znalazł się w Polsce, gdzie również prowadził praktykę terapeutyczną. Wydał tu książkę "Leczenie głodowaniem" (1934). Był ostro zwalczany przez lekarzy. Zaproszony do Francji w nadziei otwarcia kliniki leczenia głodem, natknął się na wiele trudności i w konsekwencji popełnił prawdopodobnie samobójstwo, trując się gazem, choć są teorie, mówiące, że było to zabójstwo na zlecenie.