Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Można powiedzieć, że istnieją dwie Evangeline Greene. Jedna to super popularna cheerleaderka z poukładanym życiem, a druga to ''psycholka'' posiadające dziwne zdolności. Po globalnej katastrofie te dwie Evie złącza się w jedną, pragnącą tylko odnaleźć swoją babcię, która będzie mogła odpowiedzieć na jej pytania. Ale czy dotrze tam sama? Czy będzie wciąż tą samą osobą? No i czy odkryje, skąd się biorą jej najgorsze koszmary? No nie do końca, ale tak. Dziewczyna w przedziwny sposób zrozumie kim jest i dlaczego śni jej się to, a nie co innego. Ale zacznijmy od początku, chociaż ten aż tak nie porywa. Pominę prolog i od razu zacznę od pierwszego rozdziału, gdzie poznajemy Evangeline, która dopiero co wyszła z psychiatryka. Wysłała ją tam mama z powodu dziwacznych wizji dziewczyny, nie dając jej się dobrze wytłumaczyć (matka roku, nie ma co). Evie idzie do szkoły i tam zaczyna się miotać, bo wizje z jej najgorszych koszmarów zaczęły ją nawiedzać na lekcjach, rujnując jej opanowanie i... reputacje. Jednak wszystko się zmienia, gdy w dniu jej urodzin wybucha Błysk, pozbawiający życia tysiące istnień i wszelkiej roślinności na całej ziemi. Do bohaterki jak i jej matki dociera to, że dziewczyna przewidziała przyszłość i wcale nie była chora psychicznie. I w sumie tak prezentują się pierwsze rozdziały. I wszystko było w porządku, dopóki dziewczyna nie wyruszyła w podróż, aby odnaleźć babcie. Evie od początku mnie irytowała i często swoim zachowaniem śmieszyła, ale gdy już ruszyła w drogę, była straszna... a potem kiedy dołączyła do jej teamu kolejna osoba... no cóż, dziewczyna zachowywała się mega okropnie. Ta laska tak zrypała swój potencjalny romans, że to hit, a jednocześnie ugh... nie chciała ''oddać'' chłopaka innej. Egoistka, nie ma co. No i w dodatku ciapa z niej i mało co potrafi (chociaż później to się nieco zmienia). No i ogólnie pewnie już zauważyliście, że jakoś nie darzę jej przesadną sympatią, mimo że Evangeline pod koniec książki staje się nieco bardziej znośna... to i tak według mnie jest największym minusem tej książki. Dlaczego? Bo fabuła, mimo skomplikowania i sporo niewyjaśnionych kwestii, jest dobra. Jasne, motyw podróży i przemiany bohatera podczas niej jest mega schematyczny, ale halo... w dzisiejszych czasach naprawdę trudno wymyślić coś nowego. Chociaż motyw kart tarota... jest mega ciekawy, ale słabo został rozwinięty w tym tomie. Mam nadzieję, że w kolejnych autorka bardziej nam to wszystko wyjaśni. ,,Cesarzowa kart'' dostaje ode mnie 6/10.