Witold Henryk, Zofia Paryscy

Tak, nie jest to książka do czytania. Ale kto czyta jakąkolwiek encyklopedię strona po stronie? Każda encyklopedia ma to do siebie, że zasadniczo stoi na półce i ładnie wygląda. A ta akurat wyjątkowo ładnie wygląda, zwłaszcza moja, bo mam limitowaną edycję w półskórku. Super! Podobnie jak drugi recenzent, zaglądam do tego dzieła sporadycznie, w razie potrzeby. Może dlatego, że dodatkowo mam wersję elektroniczną. Ale fakt, że się z książki mało korzysta to nie powód, żeby ją nisko ocenić. Nie jestem z tych miłośników Tatr, którzy na dźwięk nazwiska duetu Paryskich rzucają się na kolana i uprawiają bogobojną czołobitność, ale nie sposób nie docenić wręcz tytanicznej pracy autorów. Zresztą nie tylko przy tworzeniu tego ich Opus Magnum. Paryscy są i będą jeszcze długo trudnym do zakwestionowania autorytetem w wielu dziedzinach związanych z historią, przyrodą, etnografią a wreszcie toponomastyką Tatr. Coś, czego mi w tej encyklopedii brakuje, a co zapewne byłoby powitane z zachwytem przez większość turystów to choćby schematyczne panoramy Tatr, co jest popularne w typowych przewodnikach turystycznych, ze wskazaniem nazw konkretnych szczytów, pasm i przełęczy. Jakkolwiek by na to dzieło patrzeć, to jest to dzieło wybitne.