Luca de Santis

Niestety, ale choć ważna, to nie jest to dobra pozycja. To baaardzo chaotyczny komiks, pełen niedopowiedzeń, jednak nie takich w dobrym stylu. Autorzy wielokrotnie zarysowują pewne sytuacje, które pod koniec lektury trochę się wyjaśniają, ale nie wygląda to niestety na celowy zabieg i umiejętne operowanie narracją, a na nieumiejętność opowiadania historii. Wielokrotnie pokazywane są sceny, w których nie wiadomo, o co chodzi, a wyjaśnia się to kilkadziesiąt stron później, kiedy ktoś się do nich odnosi (bo nawet nie wyjaśnia, co się zdarzyło, a jedynie coś przebąkuje, na podstawie czego możemy wywnioskować, co się właściwie stało). Niestety na tym nie kończy się chaos narracyjny - wielokrotnie nie wiadomo, kto daną wypowiedź mówi, a prawdę mówiąc nie wiadomo nawet, dlaczego - część wypowiedzi pada po prostu bez kontekstu. Sceny są krótkie, poprzeplatane teraźniejszością, w której ma zostać poruszony wątek trudności w opowiadaniu historii, tyle że to również nie jest dobrze poprowadzone. Podejrzewam, że autorzy inspirowali się "Mausem", który stosuje taki sam zabieg aby opowiedzieć o okropieństwach II Wojny Światowej i o trudności w przekazaniu tego, niemniej w "We Włoszech..." zupełnie ten zabieg nie wychodzi. A przez to dostajemy dwie przeplatające się historie, z których żadna nie jest w pełni opowiedziana i obie są niezwykle skrócone. Żeby nie było - z tego komiksu można się czegoś dowiedzieć. Ba, można się na nim także wzruszyć, bo momentami łapie za serce. Nie mówię więc, że nie warto go czytać... Natomiast to po prostu nie jest dobry komiks. Co najwyżej przeciętny. A szkoda.