Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lotte Ingrish już na początku raczy czytelnika stwierdzeniem, że jest (tak jak i on zresztą) "świecącą energią" i umrze w wieku lat 57. Dalej jest coraz gorzej - książka to sprawozdanie z jej snów oraz wychodzenia z własnego ciała. Autorka wyznaje coś na kształt reinkarnacji i kocha swoje koty, które notorycznie giną pod kołami samochodów (przynajmniej 4 poniosły takową śmierć). Jednego z nich udaje się jej uratować z pomocą czereśni, drzewo obdarzyło ją mocą, ona przelała tąż na zwierzę. Od czasu do czasu chwali się swoimi sukcesami, bowiem pisze powieści i wykłada. Poza tym straszy męża. Jak podsumował to jeden z jej przyjaciół: "Jesteś miłą osóbką. Ale to były bzdury." Książki nie polecam. No, chyba że kogoś takie rzeczy interesują. Sama nie sięgnęłabym jednak po "Rozmowę z Cieniem", gdyby nie to, że któraś z pań bibliotekarek położyła ją na półce z fantastyką.