Klaus Rifbjerg

Duński pisarz i poeta.
Urodził się i dorastał w Kopenhadze, a dokładnie w tej części, która położona jest na wyspie Amager.
Studiował na Uniwersytecie Kopenhaskim (Københavns Universitet - anglistyka) oraz na Uniwersytecie Princeton w USA (literaturoznawstwo).
Jego pierwsza książka ukazała się drukiem gdy miał 27 lat.
Najbardziej zasłynął z powieści o tematyce społeczno-obyczajowej, których akcja dzieje się w kolejnych latach po zakończeniu II wojny światowej.
W 1970 r. otrzymał Nagrodę Literacką Rady Nordyckiej (Nordisk Råds litteraturpris).
Klaus Rifbjerg zmarł w wieku 83 lat.
Wybrane dzieła pisarza: "Den kroniske uskyld" (1958, polskie wydanie: "Chroniczna niewinność", Wydawnictwo Literackie, 1971), "Operaelskeren" (1966, polskie wydanie: "Miłośnik opery", Czytelnik, 1984), "Dobbeltgænger eller Den korte, inderlige men fuldstændig sande beretning om Klaus Rifbjergs liv" (1978, polskie wydanie: "Sobowtór, czyli krótka, żarliwa, lecz całkowicie prawdziwa relacja o życiu Klausa Rifbjerga", Czytelnik, 1985), "150 korte og meget korte tekster" (1991), "Huset – eller hvad der gjorde indtryk på mig i det tyvende århundrede" (2000).

Żona: Inge (od 1955), 3 dzieci: 2 córki: Lise i Synne Marie (ur. 1958) oraz syn Frands.