Urke Nachalnik

Urke Nachalnik (ur. jako Icek Boruch Farbarowicz) - polski autor kryminałów żydowskiego pochodzenia.
Studiował w jesziwach w Łomży i w białoruskim dziś Bychowie.
Mimo, że pochodził z dosyć zamożnej, a od strony matki religijnej (dziadek był rabinem),rodziny młody Icek wstąpił na drogę przestępstwa. Dołączył do gangu Cwajnosa przybierając pseudonim "Nachalnik" ("Urke" wg niego oznaczało "międzynarodowego włamywacza").
Wieloletni pobyt za kratami spowodował w Nachalniku sporą przemianę moralną. Zaczął pisać wiersze oraz... historie kryminalne.
Pomocną dłoń wyciągnął do niego sam Melchior Wańkowicz. To on namówił Nachalnika do napisania autobiografii. "Żywot własny przestępcy" okazał się sporym przedwojennym hitem wydawniczym.
Potem były przestępca napisał jeszcze 4 książki w języku polskim. Ożenił się i osiedlił w Otwocku pod Warszawą.
Nachalnik zginął zastrzelony wraz z Gerszonem Radonińskim i Wolfem Nusfeldem przez Niemców w pierwszych tygodniach II wojny światowej. Miał zaledwie 42 lata.
Dzieła autora: "Wiersze" ("Głos Więźnia" ok. 1918),"Miłość przestępcy" (1920, książka nigdy nie ukazała się drukiem),"Życiorys własny przestępcy" (pierwsze wydanie: Wyd. Towarzystwa Patronat, 1930),"Żywe grobowce" (pierwsze wydanie: Wydawnictwo "Rój", 1934),"Rozpruwacze" (Wydawnictwo M. Fruchtman, 1938),"W matni"(Wydawnictwo M. Fruchtman, 1938),"Gdyby nie kobiety" (Wydawnictwo M. Fruchtman, 1938),"Menshen on a morgen" (Wydawnictwo "Herkules", 1938).

Żona: Sara (1932-11.11.1939, jego śmierć),syn Szmul (ur. 1933).