Erwin Panofsky

Melancholia, rozmyślając, dlaczego / wszystko, co jest, w nicość się obraca, / i żadna budowla nie jest wieczna, / a nasze stopy wszędzie depczą po grobach, / mówi do siebie: Och, skoro wszystko zostanie zniszczone, / po cóż tworzyć bez końca i budować?

Melancholia, rozmyślając, dlaczego / wszystko, co jest, w nicość się obraca, / i żadna budowla nie jest wieczna, / a nasze stopy wszędzie depczą po grobach, / mówi do siebie: Och, skoro wszy...

Rozwiń

Zwiń

Wraz z rozwojem świadomości rośnie smutek, a człowiek staje się tym bardziej melancholijny, im doskonalszą i prawdziwszą ma świadomość swego stanu.

Wraz z rozwojem świadomości rośnie smutek, a człowiek staje się tym bardziej melancholijny, im doskonalszą i prawdziwszą ma świadomość swego stanu.

Melancholia to szczęście bycia smutnym - Hugo.

Melancholia to szczęście bycia smutnym - Hugo.