Edmund Długopolski

Długa i kręta była droga Władysława Łokietka od jednego z podrzędnych książątek piastowskich do koronacji i skutecznej obrony królestwa aż do śmierci. Książka Edmunda Długopolskiego to historia pisana w starym, erudycyjnym stylu. Mimo braku przypisów i bibliografii to właściwie typowa lektura naukowa. Jej zawartość to dzieje polityczne Polski od 1288 do 1333. To co bardzo cenne, to przedstawienie historii naszego kraju na szerokim tle europejskim od Awinionu i Neapolu, po Inflanty i Psków. Dzięki umieszczeniu działań Łokietka w szerszym kontekście poznajemy przy okazji najważniejsze wydarzenia XIV-wiecznej historii Czech, Litwy, papieży awiniońskich, Rzeszy, Węgier i Zakonu Krzyżackiego. Wiele stron zajmuje tu zestawianie i analiza konkretnych dokumentów, pieczęci, przywilejów, wzmianek w kronikach. Z drobnych śladów, poszlak i urywków autor konstruuje chronologię np. buntu wójta Alberta. Te rozważania przyćmiewają czasem objętością główną narrację. Przez to lektura wymaga sporo skupienia, ale takie uroki głębszego poznawania historii średniowiecza. Pozycja jest nieco leciwa, więc przesycona fobią antyniemiecką, a niektóre ustalenia są już przestarzałe (np. data rzezi Gdańska). Mimo to bardzo wciągająca lektura.