Dee Brown

Najwięcej emocji wzbudził we mnie rozdział o próbie wodza Kapitana Jacka; postać ta była chyba najbardziej szlachetna, dobra, pokojowo nastawiona i dążąca do sprawiedliwości spośród wszystkich wodzów. W dodatku Jack był bardzo przystojnym mężczyzną. Historia Indian jest bardzo poruszająca. Retoryka użyta w książce każe postrzegać konflikt czerwonych z białymi dość jednostronnie, nierzadko usprawiedliwiając negatywne czyny Indian, niemniej moje serce tak czy siak przychyla się w ich stronę. Czytając tę książkę zastanawiałam się nad metodą ekspansji terenów Ameryki w sposób nie pogwałcający własności i wolności pierwotnych jej mieszkańców. Myślę, że zasiedlenie Ameryki przez białych w sposób pokojowy byłoby możliwe, gdyby nie chciwość wynikająca z chęci eksploatacji tych bogatych w szlachetne minerały ziem. Zastanawia mnie również, czy w obecnej dobie rozwoju cywilizacyjnego, Indianie nadal żyliby w tak prosty, zespolony z naturą sposób, gdyby od początku zostawić ich w spokoju nie eksterminując ich podczas wojen terytorialnych i przesiedleń w miejsca o fatalnych warunkach sprzyjających szerzeniu się głodu i śmiercionośnych epidemii. Nie wiem, jak obecnie przedstawiają się dzieje współczesnych Indian; a to, co słyszałam, nie brzmi dumnie, godnie, pięknie, romantycznie i zachęcająco. Sądzę, że najlepsze czasy tego ludu zniknęły bezpowrotnie, a i lud ten pewnie w końcu wymrze całkowicie i już nie będzie żadnych czystej krwi Indian, którzy przekazaliby swój kulturowy dobytek potomkom.