Psudonimy: Kania, Kowalik, Zawadzki, polski prawnik, działacz polityczny i publicysta. Członek Związku Strzeleckiego, jeden z przywódców Związku Polskiej Młodzieży Demokratycznej. Od listopada 1938 poseł na Sejm z listy Obozu Zjednoczenia Narodowego. We wrześniu 1939 brał udział w obronie Warszawy, po ucieczce z niemieckiej niewoli był organizatorem i przewodniczącym konspiracyjnego Związku Odbudowy Rzeczypospolitej. Od 1940 pracował w Biurze Informacji i Propagandy Komendy Głównej AK. Kierował Akcją N, a od 1943 był kierownikiem Wydziału "Antyk", zajmującego się propagandą antysowiecką i "Rój", przygotowującego propagandę powstańczą. Uczestnik Powstania Warszawskiego jako szef Wydziału Propagandy AK. Po upadku powstania znalazł się w niewoli niemieckiej, po uwolnieniu został redaktorem konspiracyjnego pisma antykomunistycznego "Głos Wolności". W listopadzie 1945 opuścił kraj. Na emigracji prowadził działalność polityczną i publicystyczną. W latach 1954–1975 był redaktorem, następnie zastępcą dyrektora Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa. Należał do Rady Powierników Polskiej Fundacji Kulturalnej w Londynie, przez wiele lat współpracował z "Dziennikiem Polskim i Dziennikiem Żołnierza". Był autorem wielu prac historycznych. Za działalność konspiracyjną odznaczony Orderem Virtuti Militari.