Anna Alter

W tytule książki nie ma błędu. Są dwa "r" dla podkreślenia przedniojęzykowego "r". To "r" , ciemne oczy , grube nogi, niedelikatne uszy, oliwkowa cera i wiele innych drobiazgów ,wypełniały listę rzeczy które są niedobre, niebezpiczne, "nie do życia" a którą matka autorki książki przekazywała jej przez całe jej dzieciństwo. Anna Alter miała 4 lata gdy usłyszała od swojej mamy "Spalili moją matkę" . Dziecko nie zapytało wtedy kto i dlaczego. Dziecko myślało wtedy o swojej babci, której nigdy nie widziało jako o Baba Jadze powoli trawionej przez ogień w chatce z piernika. Anna miała starszego brata , który miał "dobry wygląd" i genialny umysł. Ona miała "zły wygląd" i często słyszała za sobą cichy szept- "żydóweczka". To wszystko działo się już po wojnie, mama autorki- przez dzieci nazywana Mamuszkiewicz- wychowuje je samodzielnie. Przeżyła wojnę dzięki pomocy kolegi i dzięki temu ,że miała "dobry wygląd". Jej rodzina podzieliła sie na dwie części- tych co wyjechali z Polski i przezyli i tych co zostali i zginęli. Ona, wraz z dziećmi też wyjeżdża do Francji w 1956 roku. To nie jest kolejna ksiązka wspomnieniowa o holokauście. To poetycka próba opowiedzenia o życiu po wojnie w cieniu holokaustu. I nieważne czy życie toczy sie w komunistycznej Polsce, blisko grobów i popiołów czy tez we Francji , gdzie żyją siosty Mamuszkiewicz. Ta książka jest też o miłości i relacjach między matką a wyidealizoanym synem, który wyrasta na hazardzistę i lekkoducha oraz matką a córką "z nie takim wyglądem,która zostaje doktorem astrofizyki. Ciekawa pozycja, napisana pięknym językiem.