Jan Gwiazdomorski

prawnik polski, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego i Wrocławskiego, członek PAU.
Był synem Jana (lekarza, założyciela pierwszej galicyjskiej Lecznicy Prywatnej w Krakowie) i Marii z Ciechanowskich. Uczęszczał do niemieckiej szkoły powszechnej w Krakowie (1905-1909),następnie do III gimnazjum im. Sobieskiego w Krakowie (1909-1917). W latach 1917-1921 studiował prawo na UJ, m.in. pod kierunkiem Władysława Jaworskiego i Fryderyka Zolla (młodszego); jednocześnie odbywał ochotniczą służbę w Wojsku Polskim w stopniu porucznika (1918-1921). W 1922 obronił doktorat praw. Pracował jako urzędnik w krakowskiej Prokuratorii Generalnej (1922-1923),później zasiadał m.in. w Radzie Miejskiej Krakowa (1931-1934).
W 1924 podjął pracę na Uniwersytecie Jagiellońskim; został starszym asystentem w II Katedrze Prawa Cywilnego, a po habilitacji (1928, praca Przejęcie długu) - docentem w tej katedrze. W 1930 otrzymał nominację na profesora nadzwyczajnego i objął kierownictwo II Katedry Prawa Cywilnego (do 1948); od 1937 był profesorem zwyczajnym, a w latach 1938-1939 zastępcą przewodniczącego Komisji Dyscyplinarnej UJ. Aresztowany przez Niemców w trakcie Sonderaktion Krakau, był więziony od listopada 1939 do lutego 1940 w Krakowie, Wrocławiu i obozie w Sachsenhausen. Całą historię aresztowania profesorów UJ i pobytu w obozie Sachsenhausen opublikował po wojnie w książce "Wspomnienia z Sachsenhausen". Po wojnie powrócił do pracy na uniwersytecie, w roku akademickim 1945/1946 był dziekanem Wydziału Prawa. W 1948 przeniósł się do pracy na Uniwersytecie Wrocławskim; jako pracownik naukowy Katedry Prawa Cywilnego prowadził wykłady z prawa rodzinnego, prawa spadkowego oraz prawa zobowiązań. Powrócił na UJ w 1956; przeszedł na emeryturę w 1969. Był członkiem Zespołu Prawa Cywilnego Materialnego i Zespołu Prawa Cywilnego Procesowego w Komisji Kodyfikacyjnej (1956-1970),brał udział w pracach nad kodeksami prawa cywilnego i postępowania cywilnego. W latach 1956-1960 przewodniczył Radzie Naukowej Instytutu Nauk Prawnych PAN.
W 1946 został członkiem-korespondentem PAU, w 1950 członkiem czynnym PAU; w latach 1938-1952 pełnił funkcję sekretarza Sekcji Prawa Współczesnego Komisji Prawniczej PAU. W 1969 otrzymał nagrodę I stopnia ministra szkolnictwa wyższego za wybitne osiągnięcia w pracy dydaktyczno-wychowawczej; Polska Akademia Nauk uhonorowała go Medalem im. Kopernika (1972),a Uniwersytet Wrocławski doktoratem honoris causa (1977). Matka Jana Gwiazdomorskiego była siostrą żony kupca (herbata)i właściciela szarej kamienicy Szarskiego. Jan Gwiazdomorski miał tylko brata, Kazimierza, studenta wydziału filozofii UJ, który w 1916r jako ułan zmarł z ran po bitwie pod Kostiuchnówką. Nie mógł więc mieć siostrzeńców
W pracy naukowej Jan Gwiazdomorski zajmował się prawem zobowiązań, prawem rodzinnym oraz prawem spadkowym. W pracy habilitacyjnej Przejęcie długu ujął w nowatorski sposób to zagadnienie. Dla potrzeb opracowania Fryderyka Zolla (młodszego) Prawo cywilne (1931-1933) przygotował omówienie prawa małżeńskiego; było to pierwsze w Polsce całościowe ujęcie tego tematu. W 1945 przygotował projekt polskiego prawa spadkowego. Zajmował się krakowską szkołą prawniczą XIX i XX wieku; współpracował z Polskim Słownikiem Biograficznym. Oprócz prac naukowych (ok. 180) opublikował także Wspomnienia z Sachsenhausen (1975).
Najważniejsze publikacje:
Nowoczesne metody zabezpieczenia kredytu. Własność jako prawo zabezpieczające (1932)
Osobowe prawo małżeńskie obowiązujące w byłych dzielnicach austriackich (1932)
Projekt nowej ustawy o stypendiach (1932)
Kodeks zobowiązań (1934)
Kwestie wątpliwe z zakresu prawa międzyczasowego w przepisach wprowadzających kodeks zobowiązań (1934)
Trudności kodyfikacji osobowego prawa małżeńskiego w Polsce (1935)
Pojęcie spadku według przepisów obowiązujących w Małopolsce (1939)
Polepszenie położenia prawnego dziecka nieślubnego i jego matki (1939)
Nowe prawo małżeńskie (1946)
Prawo rodzinne (1946)
Polskie prawo małżeńskie (1948)
Stwierdzenie praw do spadku (1950-1951, 2 części)
Treść i zakres obowiązku alimentacyjnego między krewnymi (1954)
Prawo spadkowe (1959)
Stosunki majątkowe między małżonkami (1959)
Zarys prawa spadkowego (1961)