Najnowsze artykuły
- Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułówLubimyCzytać1
- ArtykułyEkranizacja Chmielarza nadchodzi, a Netflix kończy „Wiedźmina” i pokazuje „Sto lat samotności”Konrad Wrzesiński3
- ArtykułyCzy książki mają nad nami władzę? Wywiad z Emmą Smith, autorką książki „Przenośna magia“LubimyCzytać1
- ArtykułyŚwiatowy Dzień Książki świętuj... z książką! Sprawdź, jakie promocje na ciebie czekają!LubimyCzytać4
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Mieczysław Tomaszewski
Źródło: www.pwm.com.pl
12
1
6,2/10
Urodzony: 17.11.1921Zmarły: 14.01.2019
Mieczysław Aleksander Tomaszewski - muzykolog i teoretyk muzyki, profesor Akademii Muzycznej w Krakowie.
Edukację rozpoczął w 1932 roku w rodzinnym mieście w Konserwatorium Muzycznym (w klasie fortepianu); kontynuował w Gimnazjum im. I. J. Paderewskiego i Prywatnej Szkole Muzycznej im. M. Karłowicza (fortepian i historia muzyki). W 1938 roku podjął naukę w Liceum im. I. J. Paderewskiego. Lata wojny spędził we Wrześni i Kórniku. Lata 1946-48 spędził w Toruniu studiując filologię polską na Uniwersytecie im. M. Kopernika. Naukę przerwał poświęcając się głównie animacji życia kulturalnego na Pomorzu (stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego Pomorskiej Orkiestry Symfonicznej). W latach 1954-59 studiował muzykologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. W roku 1952 związał się z Polskim Wydawnictwem Muzycznym, gdzie przez 34 lata pełnił obowiązki redaktora naczelnego (1954-88) piastując jednocześnie funkcję zastępcy dyrektora (1954-65) i dyrektora (1965-88). Był inicjatorem największych przedsięwzięć edytorskich PWM m.in. Encyklopedii muzycznej PWM, serii „Muzyka Viva” i „Biblioteki Małych Partytur” Działalność pedagogiczną w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (obecnie Akademia Muzyczna) rozpoczął w roku 1959 roku. Ponadto pełnił obowiązki dziekana wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki (1987-90),kierował Katedrą Edytorstwa Muzycznego (obecnie Katedra Teorii i Interpretacji Dzieła Muzycznego, 1967-96),prowadził Zespół Analizy i Interpretacji Muzyki (1967-86). Był animatorem wielu przedsięwzięć o fundamentalnym dla polskiej kultury znaczeniu, wśród których na szczególną uwagę zasługują Spotkania Muzyczne w Baranowie Sandomierskim oraz liczne seminaria naukowe. Był autorem licznych publikacji z obszaru teorii i historii muzyki XIX i XX wieku, w szczególności chopinologii, liryki r omantycznej i muzyki polskiej. Mieczysław Tomaszewski żył 96 lat. Żona: Wanda Elżbieta Teresa Milewska (01.04.1945-14.01.2019, jego śmierć),5 dzieci: 3 córki: Ewa Maria Krystyna (ur. 18.02.1946),Monika Anna (ur. 18.10.1948) i Małgorzata Irena (ur. 13.03.1950) oraz 2 synów: Paweł Andrzej (ur. 05.05.1951) i Jan Krzysztof (ur. 13,10.1952).
Edukację rozpoczął w 1932 roku w rodzinnym mieście w Konserwatorium Muzycznym (w klasie fortepianu); kontynuował w Gimnazjum im. I. J. Paderewskiego i Prywatnej Szkole Muzycznej im. M. Karłowicza (fortepian i historia muzyki). W 1938 roku podjął naukę w Liceum im. I. J. Paderewskiego. Lata wojny spędził we Wrześni i Kórniku. Lata 1946-48 spędził w Toruniu studiując filologię polską na Uniwersytecie im. M. Kopernika. Naukę przerwał poświęcając się głównie animacji życia kulturalnego na Pomorzu (stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego Pomorskiej Orkiestry Symfonicznej). W latach 1954-59 studiował muzykologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. W roku 1952 związał się z Polskim Wydawnictwem Muzycznym, gdzie przez 34 lata pełnił obowiązki redaktora naczelnego (1954-88) piastując jednocześnie funkcję zastępcy dyrektora (1954-65) i dyrektora (1965-88). Był inicjatorem największych przedsięwzięć edytorskich PWM m.in. Encyklopedii muzycznej PWM, serii „Muzyka Viva” i „Biblioteki Małych Partytur” Działalność pedagogiczną w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (obecnie Akademia Muzyczna) rozpoczął w roku 1959 roku. Ponadto pełnił obowiązki dziekana wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki (1987-90),kierował Katedrą Edytorstwa Muzycznego (obecnie Katedra Teorii i Interpretacji Dzieła Muzycznego, 1967-96),prowadził Zespół Analizy i Interpretacji Muzyki (1967-86). Był animatorem wielu przedsięwzięć o fundamentalnym dla polskiej kultury znaczeniu, wśród których na szczególną uwagę zasługują Spotkania Muzyczne w Baranowie Sandomierskim oraz liczne seminaria naukowe. Był autorem licznych publikacji z obszaru teorii i historii muzyki XIX i XX wieku, w szczególności chopinologii, liryki r omantycznej i muzyki polskiej. Mieczysław Tomaszewski żył 96 lat. Żona: Wanda Elżbieta Teresa Milewska (01.04.1945-14.01.2019, jego śmierć),5 dzieci: 3 córki: Ewa Maria Krystyna (ur. 18.02.1946),Monika Anna (ur. 18.10.1948) i Małgorzata Irena (ur. 13.03.1950) oraz 2 synów: Paweł Andrzej (ur. 05.05.1951) i Jan Krzysztof (ur. 13,10.1952).
6,2/10średnia ocena książek autora
62 przeczytało książki autora
109 chce przeczytać książki autora
3fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Pieśń polska. Chopin, Moniuszko, Karłowicz, Szymanowski
Mieczysław Tomaszewski
0,0 z ocen
2 czytelników 0 opinii
2020
Chopin i George Sand. Miłość nie od pierwszego spojrzenia.
Mieczysław Tomaszewski
6,0 z 19 ocen
61 czytelników 4 opinie
2010
Fryderyk Chopin. Diariusz par image
Mieczysław Tomaszewski, Bożena Weber
4,5 z 2 ocen
6 czytelników 0 opinii
1990
Interpretacja integralna dzieła muzycznego. Rekonensans
Mieczysław Tomaszewski
5,5 z 2 ocen
4 czytelników 0 opinii
2000
Chopin. Fenomen i paradoks. Szkice i studia wybrane.
Mieczysław Tomaszewski
1,0 z 1 ocen
5 czytelników 0 opinii
2009
Najnowsze opinie o książkach autora
Chopin i George Sand. Miłość nie od pierwszego spojrzenia. Mieczysław Tomaszewski
6,0
Prof. Tomaszewski popełnił kolejną chopinowską hagiografię…. Brak w tej książce szerszego kontekstu kulturowo-obyczajowo-prawnego. Razi niezrozumienie i upraszczanie postaci George Sand, która nie była nigdy żadną „femme fatale”. I jakże obraz, który szkicuje nam profesor, kłóci się z cytowanym przez niego na końcu Maurois, który stwierdza, że życie GS polegało w gruncie rzeczy na szukaniu absolutu..(co też i ona w innych słowach stwierdza w Histoire de ma vie) . Razi mit „zdobywania twierdzy” i kiepska interpretacja pierwszego listu do Grzymały. Razi upatrywanie w Chopinie„ katolika z konfliktem sumienia”skoro listy G. Sand i świadectwo księdza Jełowickiego informują o jego obojętności religijnej i jedynie zewnętrznym przywiązaniu do religii. Razi nieumiejętność odczytania ostatniego listu Sand do Grzymały…, z którego moglibyśmy się dowiedzieć wielu niepokojących rzeczy, poznać strefę cienia, która nieobca była Chopinowi, a której prof. Tomaszewski nie chce dostrzec, bo kłóci się z jego wyobrażeniem kompozytora jako postaci jednoznacznie świetlistej.
Książka ta powinna zostać napisana przez psychologa, albo nawet psychopatologa, bo wiadomo jakie spustoszenia czyni w umyśle przewlekła choroba i do jakiego wyczerpania psychicznego może doprowadzić jego bliskich…
Pomimo pewnych ciekawych spostrzeżeń i próby poważniejszego ujęcia, historia tego jakże skomplikowanego związku nadal czeka na pogłębioną i pozbawioną stronniczości interpretację.
Chopin i George Sand. Miłość nie od pierwszego spojrzenia. Mieczysław Tomaszewski
6,0
Fryderyk Chopin to jeden z najważniejszych kompozytorów romantycznych. George Sand to francuska pisarka epoki romantyzmu. Co łączyło tych dwoje ludzi? Odpowiedź na to pytanie przybliża nam Mieczysław Tomaszewski w książce "Chopin i George Sand".
W liście do rodziców Chopin pisał "Poznałem wielką znakomitość, panią Sand, ale twarz jej niesympatyczna, nie podobała mi się. Jest w niej coś odpychającego". Wydawałoby się, że brak zainteresowania tą kobietą równoznaczny był z brakiem perspektyw na związek. Jednak George Sand była kobietą wyzwoloną i to ona zabiegała o względy młodego kompozytora. Pragnęła, aby zwrócił na nią uwagę. W tym celu pisała listy do jego przyjaciół oraz do samego Chopina. Jeden z nich o treści: "Ktoś Pana uwielbia..." był początkiem romansu. Od tego momentu, końca kwietnia 1838 r. byli nierozłączni. Sand nie przewidziała jednego, że Fryderykiem będzie musiała dzielić się z gruźlicą, na którą chorował. Tak naprawdę romans ich istniał tylko w plotkach, na salonach. Sama George Sand pisała w pamiętnikach, że przez 9 lat związku, żyli w celibacie. Z kochanki stała się pielęgniarką. Związek z Chopinem nie przeszkodził pisarce romansować z innymi mężczyznami, nawet tymi z bliskiego kręgu znajomych kompozytora. To o niej napisał Grzymała "Pani Sand zatruła całe jego istnienie".
Przez 9 lat tego dziwnego związku Fryderyk komponował najpiękniejsze nokturny i mazurki. Trochę gorzej przedstawiała się twórczość George. Wiele z jej utworów nie zyskało aprobaty. Zresztą dzisiaj, patrząc przez pryzmat jej twórczości, nie można powiedzieć "nieśmiertelna". Współcześnie jej utwory są zapomniane. Tomaszewski pisze, że koniec każdego z wielu romansów Sand był sygnalizowany w jej utworach. W utworze "Lukrecja Floriani" pojawił się mężczyzna, w którym rozpoznano Chopina. Faktyczny koniec związku nastąpił w momencie, w którym Fryderyk, w konflikcie matka-córka, stanął po stronie Solange i jej męża.
Mieczysław Tomaszewski przekazuje nam historię "najsłynniejszego romansu XIX wieku" na podstawie wiarygodnych źródeł: listów Chopina, George Sand i ich przyjaciół.