Sergiusz Żemajtis

Książka opowiada o młodych chłopcach, studentach, którzy wyjeżdżają na tytułową pływającą wyspę, gdzie prowadzone są badania naukowe nad życiem stworzeń morskich, przede wszystkim delfinów. Jest to świat przyszłości, w której oczywiście triumfuje komunizm, ale też nauka i humanitaryzm nie tylko wobec ludzi, ale też zwierząt. I to jest właśnie myśl przewodnia tej książki. Ludziom przyszłości udało się odkryć więzi łączące ich ze światem przyrody i zwierząt. Odkryli, że nie są jedynymi rozumnymi stworzeniami na planecie, dlatego nie muszą szukać innych form życia w kosmosie - poznają natomiast te, które przez wiele wieków ignorowali. Jest to jednak dopiero początek. Na razie udało im się stworzyć syntetyzator mowy, który pozwala na porozumiewanie się z delfinami. Główni bohaterowie, narrator Iw i jego przyjaciel Kostia, przyjaźnią się więc z delfinami, dbają o stada wielorybów, od których pobiera się mleko i bronią ich przed orkami-piratami, z którymi naukowcy z wyspy prowadzą niemalże wojnę. Dodajmy do tego człekopodobne roboty, legendy o prehistorycznym współistnieniu delfinów i ludzi, a także opowieści delfinów o Wielkim Kalmarze, którego darzą bojaźnią i niemal religijną czcią, a otrzymamy dość interesujący obraz świata opisanego w powieści. A, no i zapomnieć nie można o miłości obu studentów, Biance, która spełnia się naukowo na sputniku, czekając na wybuch Supernowej. Więcej: https://lostarandliterature.blogspot.com/2020/01/o-przyszosci-ludzi-delfinow-i-robotow.html