Marcin Janicki

Są to zapiski dwudziestokilkuletniego Marcina, który umiera z powodu choroby nowotworowej. Przeplatane są notatkami jego żony poślubionej na trzy dni przed jego śmiercią. Trudno w tym przypadku mówić o ocenie książki... Tu można się tylko podzielić swoimi odczuciami. Czytałam z ogromnym wewnętrznym poruszeniem, ale postawa Marcina sprawiła, że była to lektura otwierająca perspektywę: na życie w nadziei. On się bał, wściekał, klął, buntował, ale też modlił się, cieszył się, kochał i żył ze wszystkich sił. Mocna, bez cukru, umacniająca - tak odebrałam tę historię. Polecam.