Najnowsze artykuły
Artykuły
Czytamy w weekendLubimyCzytać224Artykuły
Nagroda Bookera 2023. Poznaliśmy krótką listę nominowanychAnna Sierant2Artykuły
Przeczytaj fragment najnowszej książki Aleksandry Troszczyńskiej – „Miasto grzechu“LubimyCzytać1Artykuły
Mole książkowe, czyli co pożera nasze książki. Uwaga! ZdjęciaAnna Sierant9
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Aleksander Dubiński

2
6,1/10
Pisze książki: językoznawstwo, nauka o literaturze, religia
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
6,1/10średnia ocena książek autora
22 przeczytało książki autora
53 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma

1986
Tatarzy polscy. Dzieje, obrzędy, legendy, tradycje
Piotr Borawski, Aleksander Dubiński
6,7 z 17 ocen
73 czytelników 3 opinie
1986
Najnowsze opinie o książkach autora
Tatarzy polscy. Dzieje, obrzędy, legendy, tradycje Piotr Borawski 
6,7

Książka niewielka, a zakres poruszanych tematów olbrzymi, co widać już po tytule. Więc jeśli się ktoś godzi na skrótowość i połebkizm, to proszę bardzo. Niedosyt zostawiła we mnie przede wszystkim druga (krótsza) część książki traktująca o obrzędach, legendach i tradycjach. Autorzy opisują jedynie najważniejsze obrzędy (nadanie imienia, ślub, pogrzeb),typowo islamskie święta jedynie są napomknięte, a opis ich obrzędowości to ledwie parę linijek. Ciekawe są rozważania na temat tatarskich herbów. Wszystko to jednak bardzo niewiele. Ponieważ jednak nie znam innych opracowań tego tematu, trzeba się cieszyć z tego, co jest.
Tatarzy polscy. Dzieje, obrzędy, legendy, tradycje Piotr Borawski 
6,7

Dosyć rozczarowująca synteza o historii i kultury polskich Tatarów. Czyta się ciężko z powodu bezbarwnego stylu starych podręczników, częstych powtórzeń oraz skupienia na kwestiach polityczno-militarnych (rozumiem, że zdarzenia w Złotej Ordzie i Wielkiej Ordzie miały znaczenie dla migracji na ziemie polskie, ale czy naprawdę potrzebne nam są encyklopedyczne notki o każdej bitwie z Kipczakami albo księstwami ruskimi?). Niektóre fragmenty wyglądają na przekopiowane z artykułów naukowych i są zupełnie nie na miejscu w opracowaniu popularnonaukowym, którym ta książka chce być. Rozdział o dziejach Tatarów po II wojnie światowej zmienia się tym samym de facto w streszczanie historii badań nad Tatarami (w 1967 roku odbył się zjazd, a w 1971 konferencja itd.).
Oczywiście książka zawiera sporo informacji i nie jest zupełną stratą czasu, bo czegoś tam się jednak dowiedziałam, ale nie nazwałabym jej godną polecenia.