Rosyjski pisarz, historyk i teoretyk literatury, krytyk literacki. Jeden z czołowych reprezentantów tzw. rosyjskiej szkoły formalnej. 1920-1921 wykładowca w Instytucie Historii Sztuk.

Poglądy teoretyczne zawarł w pracy Problemy stichotwornogo jazyka (1924). Autor wnikliwych studiów o pisarzach rosyjskich, a także powieści biograficznych, m.in.: Küchla (1925, wydanie polskie 1949) - o poecie dekabryście W.K. Küchelbeckerze, Śmierć Wazyr Muchtara (1927-1929, wydanie polskie 1948) - o A.S. Gribojedowie, Puszkin (część I-III, 1936, wydania polskie 1937-1950).

Ponadto minipowieści historyczne, m.in. Podporucznik Kiże (1928, wydanie polskie 1949),według której powstał balet pod takim tytułem z muzyką S.S. Prokofiewa (1963).