Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka zawiera biografie sześciu panujących (jak dotąd) królowych Anglii. Z konieczności niezbyt rozbudowane, oświetlają jednak zarówno ogólny obraz danej epoki, jak i osoby samych władczyń. Autorka potrafi przy tym podać wiele informacji, anegdot czy ciekawostek mniej dotąd znanych, i to zarówno dla postaci niekoniecznie popularnych (Maria II czy Anna Stuart),jak i posiadających już liczne biografie (wydane również w języku polskim): Marii Tudor, Elżbiety I, Wiktorii oraz Elżbiety II. Co ciekawe, nie powiela stereotypów. Potrafi wskazać pozytywy nawet u dyżurnego „chłopca do bicia” angielskiej publicystyki i propagandy – czyli u Marii Krwawej (Tudor),a z drugiej strony liczne i to wcale poważne wady władczyń zaliczanych do panteonu narodowej dumy Anglików – Elżbiety I oraz Wiktorii. Nie szczędzi też słów krytyki obecnie panującej królowej, Elżbiecie II. Co prawda, tonuje wymowę tych uwag (co jest zresztą zrozumiałe u poddanej Korony Brytyjskiej),ale zarzutów nie brakuje. Jak mamy okazję przekonać się na kartach książki, Elżbieta I za mniejsze przewinienia wysyłała ludzi pióra do Tower i na szafot. W tekście pojawiają się akcenty feministyczne, jednak nie w sposób nachalny, który zdominowałby całość opracowania. Można za to wskazać pewne niekonsekwencje, np. Autorka chwali Elżbietę I za w miarę tolerancyjną politykę, co pozwoliło jakoby uniknąć w kraju wojen religijnych (wyniszczających wówczas wiele państw Europy),by już na następnej stronie wspomnieć (jednym zdaniem) o tzw. rebelii północnej czyli największym, motywowanym religijnie, zbrojnym buncie katolików za panowania Elżbiety (zresztą traktowanych w najlepszym razie jako poddani „drugiego sortu” i nieufnie). Całość czyta się dobrze i z zainteresowaniem, chociaż można mieć uwagi do pracy polskich tłumaczy oraz redakcji, w atrakcyjny sposób poszerzając przy tym wiedzę o dziejach Anglii.