Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wiele się o Habsburgach nie można z niej dowiedzieć. Autor uwielbia opisy wizerunków, symboli, dawnych uroczystości. Zajmują go tylko niektóre momenty dziejów dynastii, jako źródło informacji książka jest słaba. Książka jest nudna. Zawiera wiele budzących moje wątpliwości sformułowań, jak np. o przysiędze na wierność urzędowi i osobie Papieża jako "sprzecznej z niemieckim poczuciem godności", "wielkie burgundzkie królestwo rozciągało się od Morza Śródziemnego aż po Alpy", "tylko Hiszpania i Portugalia oświadczyły długotrwałej islamskiej okupacji i stałego, ożywionego oddziaływania arabskiej kultury", "Wszystkie narody zachodniej Europy uważały Żydów niemal za zwierzęta", "chrześcijanie zarówno obawiali się, jak i nienawidzili Żydów, ludzi obcej rasy i praktykujących obce obyczaje; Kościół ogłosił ich ponadto kolektywnymi mordercami Chrystusa". Razi mnie określanie walczących w XIV wieku wojsk jako Austriaków. Autor rozstrzygnął też pochodzenie stygmatów - potęga autosugestii. Autor uważa, że "gry znaczeń stanowiły istotę habsburskiego systemu". Według mnie inne elementy wyróżniały Habsburgów. Poloników tu niewiele, w opisie bitwy pod Wiedniem wspomniano, jak to po zwycięstwie wojsk polskich i niemieckich pod wodzą naszego króla, wrócił do Wiednia cesarz i uznał się za zwycięzcę. Ostatecznie zresztą wyciągnął większość korzyści ze zwycięstwa.