Francuski socjolog, filozof, pisarz i krytyk. Uczeń Marcela Maussa i Georges’a Dumézila. W 1938 r. wraz z Georges’em Bataille i Michelem Leirisem zakłada Collège de Sociologie. W latach 1940–1945 przebywa w Ameryce Południowej. W Buenos Aires tworzy Instytut Francuski i wydaje pismo „Les Lettres françaises”. Po powrocie do Francji zakłada czasopismo poświęcone naukom humanistycznym „Diogene”. W roku 1971 zostaje członkiem Akademii Francuskiej.
Cały jego dorobek twórczy zmierza ku zrozumieniu, rzecz by można – zdekodowaniu „niezmierzonego i labiryntowego” wszechświata. Caillois szuka oryginalnych ścieżek, „diagonalnych” dróg, czyniąc kolejno odniesienia do socjologii, etnologii, nauk przyrodniczych, poezji i fikcji.
Patronat LC
