Aldona Rogulska

Historia Ewy Orłowskiej, opowiadana w słowach prostych, ale wymownych. W miarę czytania, coraz większe trudności sprawiało mi wyobrażenie sobie okropności, z jakimi w swoim życiu spotykała się główna bohaterka. To okropne i odrażające, jakie sytuacje mogą zachodzić w szkołach, w ludzkich mieszkaniach i to wcale nie tak dawno. Skandaliczna jest postawa instytucji kościoła i kleru (która od czasu wydarzeń przytaczanych w książce nie zmieniła się radykalnie). Uważam, że warto książkę przeczytać, nawet dla samej świadomości, co może dziać się w naszym kraju. Być może kilkadziesiąt, kilkanaście kilometrów od nas, być może w sąsiedniej wsi. Być może za ścianą, w drugim mieszkaniu, gdzie żyje „rodzina”, która de facto na to miano nie zasługuje. Z drugiej strony, z książki tej odczytać można też inne przesłanie – zawsze jest wyjście z sytuacji, nawet najgorszy los może odmienić się na lepsze, należy mieć tylko (a raczej „aż”!) odwagę. Odwagę, by się postawić, odezwać, walczyć o swoje i w tej postawie wytrwać.