Aleksandra Sawicka

Pierwsza publikacja o Dagny Przybyszewskiej tak mocno oparta na faktach i źródłach, a nie plotkach i domysłach. Z początku suchość faktów i lakoniczność opisów nieco razi, przynajmniej w porównaniu z barwnym stylem choćby Ewy K. Kossak. Z czasem jednak łatwo pojąć, dlaczego autorka obrała taki kierunek. Książka ta nie miała na celu przedstawiać postaci Przybyszewskiej niedzielnemu czytelnikowi, a sprostować narosłe naokoło Norweżki mity i plotki. I w tej kategorii sprawdza się naprawdę świetnie. Niezwykle ciekawa jest ostatnia część publikacji, dotycząca twórczości Przybyszewskiej. To temat, który tak długo pomijano, a który okazuje się niemal równie ciekawy, co biografia Dagny. Pozostaje tylko czekać, aż któryś polski wydawca pójdzie śladem Niemców i zdecyduje się na wydanie utworów zebranych Dagny Przybyszewskiej. Cóż, nadzieja umiera ostatnia. PS Fakty dowodzą, że Stachu to ch*j.