Suzanne Glass

Na początku, gdy dostałam tę książkę, nie byłam do niej przekonana i zaczęłam ją czytać z rezerwą. Początkowo moje uczucia wobec niej były mieszane. Z jednej strony mi się podobała i mnie ciekawiła. A z drugiej jednak nie, bo każdy nowy rozdział był jakby o czymś innym i czułam się zdezorientowana. No i te ciągłe wspomnienia z przeszłości bohaterów... Jednak, w miarę przerzucania kolejnych kartek, coś drgnęło. Historia bardzo mnie zaciekawiła i już nie mogłam się od niej oderwać. Główną bohaterką jest piękna pani doktor chirurgii plastycznej, Sarit Kleinmann. Pochodząca z Izraela, ucieka od przeszłości, w związku z czym jest bardzo skryta i tajemnicza. Zaintrygowana serią rzeźb zaczyna się spotykać z ich autorem. Zaintrygowanie i pełne tajemnic życie obojga z nich przybliża ich do siebie i zamienia nic nie znaczącą znajomość w coś głębszego. Podczas podczas poznawania się Sarit i rzeźbiarza w Chicago ma miejsce zbrodnia. Bohaterowie, są zmuszeni do współpracy, by zapobiec kolejnej tragedii. Jednak te wydarzenia okażą sie niebezpieczne dla nich samych i ich barier zbudowanych dla przeszłości. Suzanne Glass połączyła romans i powieść grozy, chociaż więcej jest tu opowieści o miłości. To połączenie okazało się bardzo trafione. Książka jest ciekawa. Trzyma w napięciu do samego końca, a i tam potrafi jeszcze zaskoczyć. Powieść oczarowała mnie poprzez wprowadzenie do świata sztuki. Liczne opisy obrazów i rzeźb. Nie tylko tych gotowych, ale też tych w trakcie tworzenia. Można sobie bez trudu wyobrazić, jak malarz malował obraz, jak rzeźbiarz po kawałku lepił z gliny kolejną rzeźbę. Okazało się to dla mnie inspiracją, której od jakiegoś czasu szukałam.