Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Młoda, 15-letnia dziewczyna, zaczyna pisanie pamiętnika z początkiem II wojny światowej. Przedstawia nam najbliższy jej świat w bardzo dojrzały, jak na swój wiek, sposób. Liczne przemyślenia, wnioski, dylematy świadczą o inteligencji i dużej mądrości życiowej. Książka pisana jest pięknym językiem. Przyznam, że pamiętnik sprawia wrażenie, jakby był albo mocno udoskonalony przez autorkę w dużo późniejszym czasie, albo część z niego - szczególnie ta późniejsza - pisana z dużym opóźnieniem. Mimo to nie traci on nic ze swojego uroku i jest świetnym (choć smutnym) dokumentem tamtych czasów. Nie epatuje zbytnio przemocą, jest raczej opisem walki o przetrwanie w wojennej rzeczywistości przeplatającym się z "nastoletnimi, banalnymi problemami".