Poeta francuski, główny przedstawiciel renesansowej poezji francuskiej, przywódca Plejady, nazywany księciem poetów.
W swojej twórczości, doskonałej formalnie, nasyconej erudycyjnymi aluzjami wprowadził do poezji francuskiej formy antyczne (ody, elegie, hymny czy epopeje) oraz włoskie sonety miłosne inspirowane przez Petrarkę. To właśnie dwa zbiory sonetów: Do Marii i Na śmierć Marii ugruntowały jego sławę. Był poetą opiewającym subtelne doznania miłosne i erotyczne. Podobnie jak w wierszach Petrarki, również w jego lirykach dominują uczuciowość i emocjonalizm.
W duchu epikureizmu opisywał piękno kobiet, przyrody, a także wysławiał radość życia i ulotność szczęścia.
W jego poezji można również znaleźć echa ówczesnych wydarzeń politycznych, a także napisał niedokończoną epopeję Francjada (La Franciade, 1572).