Stanisław Esden-Tempski

Smutny obraz człowieka poszukującego własnej tożsamości oraz zmagającego się z alkoholizmem. Mamy angielskie piwo Ale oraz autostradę M6. Mamy też polskie uprzedzenia. Trochę fizyczności, próbę samobójczą, niestabilność uczuciową oraz wypatrzone postrzeganie świata. Zabrakło jednak iskry, by temat pociągnąć w dobrym kierunku, ubrać go w odpowiednie słowa, analizy, przemyślenia. Całość jest rwana, chaotyczna, dosyć wtórna, czasem boleśnie naiwna i naciągana. Odniosłam wrażenie braku spójności. Momentami słowa przyjemnie płynęły z niewymuszoną nonszalancją, a czasem zamieniały się w ciężkostrawne gnioty. Czytając, czułam się dosyć zdezorientowana, wiele odniesień nie było dla mnie jasnych i z każdą kolejną stroną traciłam więcej i więcej przyjemności z czytania. Jak dotąd to jedna ze słabszych książek przeczytanych w tym roku...