Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To mogła być bardzo dobra książka, ale autorka zrobiła wiele, aby tak się nie stało. Sztuką jest o rzeczach ciekawych pisać w sposób nudny i mało angażujący i tak jest w tym przypadku. Autorka przez całą książkę operuje głównie cytatami, bądź fragmentami utworów, czy listów opisywanych pisarzy, czy poetów. Bardzo to mi utrudniało czytanie. Może komuś odpowiada taki sposób narracji, ale dla mnie okazał się męczący. Są również w tej książce rzeczy, które mi się podobały, a mianowicie znajduje się w niej mnóstwo zdjęć i to zarówno archiwalnych, jak i współczesnych, więc możemy zobaczyć i porównać jak wyglądały domostwa opisywanych w tej pozycji wielkich Polaków kiedyś i obecnie, a także dowiedzieć się co na przestrzeni lat działo się z tymi nieruchomościami i jak są zagospodarowane obecnie (przeważnie są tam muzea). Miałam ocenić niżej, ale całość uratował ostatni świetny rozdział o Józefie Ignacym Kraszewskim, a o tym płodnym pisarzu niewiele dotychczas wiedziałam. Wiele lat spędził na przymusowej emigracji i nie dane mu było już do śmierci wrócić do swojego ukochanego Romanowa, za którym bardzo tęsknił.