Jesteśmy społecznością, która kocha książki

https://natcystycznemarudzenie.blogspot.com/2021/02/3-typ-w-tej-ksiazce-nawet-nie-udaje-ze.html ← spoilerowe omówienie Tym razem mamy do czynienia z bogatym Włochem i trochę biedniejszą Angielką... a nie, czekaj, tak jest chyba w większości harlekinów 🥱. No serio, ja rozumiem, że Włoch to śródziemnomorski chłop i w ogóle bardzo wiele heteroseksualnych (i może część biseksualnych) autorek ma na niego chcicę, ale od czasu do czasu można by go chociaż wymienić na jakiegoś Hiszpana. Tak tylko głośno myślę. Wracając, para, wokół której krąży Słońce, to Isabella Byrne i Andrea Vaccaro. Ona ma niby jakąś głębię, bo miała wymagającego ojca sadystę, przez co zaczęła się buntować, a on to przykład standardowego Włocha z romansidła niskich lotów – był biedny, a potem się wzbogacił, bo w Harlekinolandii wystarczy być przystojniakiem, żeby zarabiać miliony. No i o dziwo znają się dłużej niż tydzień, Andrea został wyciągnięty przez ojca Isabelli z rynsztoka jeszcze jako dzieciak. Chyba mogę to uznać za plus? Izzy oberwała po tyłku jednym z harlekinowskich schematów i musi wyjść za mąż w określonym terminie, żeby nie stracić spadku i nie żyć w ubóstwie do końca swoich dni. Była tego świadoma, od kiedy ojciec się przekręcił, ale z jakiegoś powodu postanowiła czekać do ostatnich dwudziestu czterech godzin z poszukiwaniami. I tu na scenę wkracza Andrea, który postanawia altruistycznie (tak naprawdę to ma w tym interes) jej pomóc i zmusza... znaczy się przekonuje ją do małżeństwa. Oczywiście ma to być małżeństwo na papierze, więc szybko zaczynają uprawiać ze sobą seks i w zasadzie aż do momentu kulminacyjnego książka jest nudna. Jak normalnie raczej nie poleciłabym nikomu bardziej wymagającemu tego typu czytadła, tak tej konkretnej powieści nie poleciłabym podwójnie 😆 właśnie z powodu, że zapewnia naprawdę średnią rozrywkę.