Aleksander Fiut

Rozmowy z Czesławem Miłoszem. Błyskotliwe, miejscami lakoniczne (na niektóre tematy poeta woli się nie rozgadywać),pełne ogłady i kultury, miejscami humoru, niesłychanie rzeczowe. Spinający wszystko celnymi pytaniami (przez które przebija także jego erudycja i wiedza) Aleksander Fiut, pozostaje pokornie w cieniu, pozwala się rozgadać, kolejnymi pytaniami nakierowuje rozmowę na coraz to nowe tory. Lwią część stanowią tu tematy związane z literaturą - młodzieńcze inspiracje Miłosza, środowiska w jakich się obracał, miłoszowy pogląd na literaturę angielską, na Norwida i Mickiewicza i tak dalej i tak dalej. Ale poza tym dostajemy także działy o młodości, o przeżyciach związanych z wojną, z wyjazdami, w końcu z emigracją. Zatem tematyka szeroka, świetną formą ujęta. W akapicie poświęconym minusom, oddaję głos panom F. i M. F: "Gdy odczytuję ten zapis obecnie (...) dostrzegam krzywdzącą dla Miłosza jednostronność Jego portretu. Moja uwaga kierowała się bowiem bardziej ku lekturom i literackim powinowactwom poety niż ku wewnętrznym dramatom (...). Słowem - w tych rozmowach problemy literackie przesłoniły człowieka." M: "...(tekst) nie był pomyślany jako książka." I jeszcze raz M: "Obawiam się, że gdyby ktoś na podstawie tej książki, ktoś nieznający moich wierszy czy prozy chciałby mnie scharakteryzować, to nie mógłby tego zrobić." Podsumowując - "Rozmowy" to bardziej materiał uzupełniający, nie stanowiący miarodajnego portretu, mówiący o wielu rzeczach ciekawych, rzeczy najważniejsze (M mówi, że dodałby więcej teologii i filozofii, gdyby wiedział, że rozmowy pójdą w druk) jednak omijający. Czyta się to jednak lekko, przyjemnie i wyśmienicie. Polecam!